Mises over Interest

De Daily Article van het Mises Instituut is vandaag weer heerlijk informatief. Komt natuurlijk uit Mises zijn Human Action en is een va de meest duidelijke verduidelijkingen van zijn interesttheorie. Zeker een aanrader.

Vertrouwen en monopolie

Christophe Andrades:

"Zonder vertrouwen tussen actoren werkt de vrije markt gewoon weg niet. Corruptie, monopolievorming etc zijn het gevolg."

Als er geen vertrouwen is tussen actoren, zal de markt leiden tot monopolievorming? Het aspect van corruptie wil ik nog begrijpen - alhoewel corruptie ook begrepen kan worden als het misbruik maken van vertrouwen - maar 'monopolievorming'?

Hans Achterhuis en de Utopie van de vrije Markt

Er is (alweer) een nieuw boek op de markt dat even - zonder een stropop aan te vallen, natuurlijk - gaat uitleggen dat de vrije markt een utopie is. De recensies tonen echter allemaal 1 voor 1 aan dat het boek, zoals zoveel, niet naar de kern gaat van de argumentatie voor een 'vrije markt'; zoals eigendomsrechten, kennisprobleem, economische calculatie, ondernemerschap, het comparatief voordeel van gedecentraliseerde, vrijwillige beslissingen versus politieke besluitvorming, etc.

Neen; het boek valt het fictieverhaal (u leest dat goed) van Ayn Rand 'Atlas Shrugged' aan en het monetaire beleid van Alan Greenspan. Je zou direct al moeten voelen dat er iets niet aan de haak is, als men een centralistisch en vaak bekritiseert beleid door de voorstanders van de vrije markt gebruikt wordt om het concept van 'de vrije markt' te bekritiseren, niet waar.

'k ben echter blij dat hij ook met 'originele' argumenten afkwam. 'k lees bijvoorbeeld in recensie van Dirk Verhofstadt op de website van zijn denktank liberales het volgende:

‘De grote vraag is evenwel hoe vrij mensen zijn die gedwongen worden te kiezen tussen de hongerdood en een schamel loontje dat hun toestaat om net te kunnen overleven’, schrijft Achterhuis.

Wat een intrigerende argumentatie. En vooral: nog nooit gehoord, natuurlijk! Nu staan de voorstanders van de vrije markt met hun mond vol tanden, zeg. Er heeft natuurlijk nog nooit iemand tegen het concept van een ('volledig') vrije markt geopperd dat er dan geen overheidsgeïnstitutionaliseerd systeem van redistributie is, en dat er dus misschien wel eens een probleem van 'de armen' is. Enfin; er zijn bijvoorbeeld geen boeken geschreven zoals 'From Mutual Aid to the Welfare State', 'Tethered Citizen: Time to Repeal the Welfare State', of 'A Life of one's own'. (Mijn recensie van dat laatste boek, vind je hier.) Indien je nog eens de argumenten tegen de welvaartsstaat, tegen dit soort van intuïtief misschien wel begrijpbare, maar al 100 keer weerlegde, argumenten kan ik zeker die recensie aanbevelen.) Het grote punt is dat mensen wel degelijk altruïstisch zijn, maar dat dit daarom niet geïnstitutionaliseerd moet worden via een systeem van dwang en centrale planning. Verder is de economische onderbouw van Achterhuis natuurlijk onzin; in een systeem van kapitaalsuitbreiding (meer met hetzelfde of met minder kunnen produceren), stijden de lonen van iedereen, wegens de competitie op de arbeidsmarkt. En de competitie is logisch; want er is niet zoiets als 1 homogeen 'arbeidersblok', waarbij iedereen dezelfde mogelijkheden heeft.

Als Achterhuis zijn werk gedaan heeft - 'k heb het boek niet gelezen, dus ik kan het niet met zeker weten - vraag ik me ook af of hij ook Greenspan zijn tekst 'Gold and Economic Freedom' zou bestudeerd hebben, die Greenspan gepubliceerd heeft in Rand's haar boek 'Capitalism: the Unknown Ideal'. Laten we daaruit meteen de 2de zin kopiëren:

They seem to sense - perhaps more clearly and subtly than many consistent defenders of laissez-faire - that gold and economic freedom are inseparable, that the gold standard is an instrument of laissez-faire and that each implies and requires the other.

of anders de laatste zin:

Deficit spending is simply a scheme for the confiscation of wealth. Gold stands in the way of this insidious process. It stands as a protector of property rights. If one grasps this, one has no difficulty in understanding the statists' antagonism toward the gold standard.

Kortom; een briljante tekst, die pleit voor de noodzakelijke samenhang tussen goud (of een commodity) als monetair systeem tegen een fiat systeem van voortdurende inflatie en verlaging van de rente. Dàt is waar de 'utopisten' van de vrije markt voor staan en is absoluut niet wat het beleid van de FED - waar Greenspan de baas van was - is. Het is misschien interessant om te weten waarom Greenspan deze (ideologische) verandering heeft gemaakt, maar dat ze er is; dat is zeker.

Maar we zijn er nog niet. Dirk Verhofstadt, in zijn recensie, maakte deze sneer naar Greenspan. Nu is het niet mijn bedoeling om Greenspan as such te verdedigen - ik weet ook niet wat die juist wel en niet vond - maar deze sneer gaat dieper, vermits die gericht is op een algemeen standpunt, dat ik ook deel:

Greenspan volgde Ayn Rand obsessioneel en was er zijn hele leven stellig van overtuigd dat de accumulatie van welvaart het best kon gebeuren door het voortdurend wegnemen van hindernissen binnen de vrije markt, door dereguleringen, privatiseringen en zo weinig mogelijk controle van de staat. Dat die maatregelen tot menselijke catastrofes leidden – zoals in Rusland na 1989 toen miljoenen mensen hun baan verloren, pensioenen niet meer uitbetaald werden en bovenal de levensverwachting voor het eerst in decennia daalde – deerde hem blijkbaar niet. Hij dacht dat het wel goed zou komen.

Klein detail is natuurlijk dat Rusland, sinds 1989, nooit uit de onderste regionen van de Economic Freedom Index is geraakt! Op dit moment staat het 143ste, en heeft minder economische vrijheid dan Haïti, Rusland en China... Nu wil ik gerust erkennen dat deze index niet absoluut is, maar lees gerust de redenen waarom het land zo laag staat; niet bepaald echt een 'utopische vrije markt' droom. Verder is het wel intrigerend dat de 'daling van de levensverwachting' sine qua non op het conto van 'de vrije markt' (die daar dus maar in redelijk beperkte mate aanwezig is) wordt geschreven; het systeem van het communisme is gevallen voor een rede, namelijk dat het politiek en economisch niet houdbaar was, dat het niet voldeed aan wat het beloofde. Het is nogal wiedes dat de welvaart daar al eens zou kunnen dalen; het gehele punt van de (economische) kritiek op een planeconomie is dat het middelen misalloceert, waardoor er na verloop van tijd een herallocatie moet gebeuren. Je kan het blijven pushen/uitstellen, maar dan voel je de schok eens zo hard; dat is exact wat er is gebeurd met de val in 1991. Verder is het natuurlijk ook zo dat op sociologisch/psychologisch vlak het land 70 jaar lang geleerd heeft corrupt te zijn en de staat als instrument te zien van belangen, waardoor het nogal niet raar is dat het daarna niet direct in de vrije markt utopie verandert... Indien je kritiek hebt, dat de voorstanders van de vrije markt niet direct kunnen plannen - vind je het raar dat het niet kan? - hoe je naar een vrije markt kan geraken; heb je gelijk. Maar Rusland as such nemen als een voorbeeld van een ideale vrije markt die toch niet voldoet wat 'de ideale vrije markt' belooft, is echter een stropop aanvallen.

Dirk heeft echter nog een knee-jerk reactie:

Achterhuis vermeldt het niet, maar Bob Barr, de presidentskandidaat voor de Libertarian Party bij de laatste verkiezingen in de VS, keerde zich tegen rechten voor homo’s, tegen het gebruik van marihuana om medische redenen, maar stemde wel voor de oorlog in Irak en voor de Patriot Act waardoor individuele rechten en vrijheden aan banden werden gelegd in ruil voor een virtuele veiligheid.

Dit is - zover ik weet - volledig waar en Bob Barr is daarvoor bekritiseert geweest. En redelijk hard zelfs. Het is nogal duidelijk dat de typische 'libertarian' geen voorstander is van de oorlog in Irak en de Patriot Act, vindt dat mensen zelf moeten kunnen beslissen of ze Marihuana nemen en evenzeer vinden dat wat mensen met elkaar doen, vrijwillig, op seksueel vlak, hun zaak is.

Ook intrigerend is dat Dirk Verhofstadt dit schrijft:

Beide landen (Nederland en België) , hebben net als de Scandinavische landen en tal van andere EU-lidstaten nog steeds een sterk sociaal zekerheidssysteem.

België heeft een sterk sociaal zekerheidssysteem? In ieder geval zijn een groot aantal jongerenorganisaties niet zo zeker of dit systeem wel zo sterk is, en hebben de actie 'Sociale Onzekerheid' opgericht. Enfin; zo sterk is onze sociaal zekerheidssysteem niet meer; de citroen is bijna uitgeperst.

Een ander, grappig, argument is het volgende:

Die groeide niet als een spontaan proces, zoals neoliberalen beweren, maar juist door heel wat maatregelen van de overheid en vaak met heel wat geweld. Zo verwijst hij naar de ontwikkeling van het kapitalisme in Engeland. ‘De opkomst van de marktsamenleving die in Engeland begon, ging gepaard met onderdrukking, uitbuiting en geweld’, zo schrijft hij terecht, daarvoor hoeft men maar Oliver Twist van Charles Dickens te lezen.

Het is waar de de Enclosure beweging een nationalisering was van de beschikbare gronden; en dat markten nooit 'zuiver' zijn. Dat is allemaal waar, maar dat betekent niet dat markten niet (deels) 'spontaan' ontstaan; mensen moeten niet gedwongen worden om te ruilen, te sparen, te ondernemen, in loonarbeid te gaan, etc. Dat betekent niet dat mensen niet gedwongen kunnen worden om die zaken te doen; het betekent alleen dat het niet hoeft. Verder is het natuurlijk een compleet holle zin om te schrijven dat x 'zomaar' gepaard ging met 'onderdrukking, uitbuiting en geweld'. Daar volgt immers niet uit dat het zo moet gaan - eenzelfde opmerking geldt over mensen die het socialisme/communisme bespreken in termen van 'het ging gepaard met geweld, dus het moet sowieso gepaard gaan met geweld'; dat is een drogredenering - wat je moet doen, is uitleggen waarom het alleen maar zo kan gaan - en daar zie ik, toch in de recensie van Dirk, geen uitleg voor. Verder is het natuurlijk niet zo dat er ineens een gigantische breuk is tussen 'pre-marktsamenleving' en 'de marktsamenleving'; beide werd er al kapitaal geaccumuleerd, in loonarbeid gegaan, etc. De mate waarin - en vooral: de welvaart geproduceerd - veranderde, maar spreken van een gigantische 'breuk', is op zich al historische onzin. (Niet dat Marxisten zich daaraan storen; die nog altijd die grote breuk maken/zien.)

En dat alles om hun utopie waar te maken, iets wat Friedman in de praktijk ook probeerde te doen in Chili na de staatsgreep in 1973 van Pinochet tegen de democratisch verkozen president Allende.

Natuurlijk moet er nog een rondje gelogen worden over het feit dat Friedman 'geprobeerd heeft' om (samen met Pinochet, natuurlijk) even wat economische vrijheid op te leggen. Friedman is pas enkele jaren na de machtsovername naar Chili geweest en heeft inderdaad advies trachten te geven, naar wat hij dacht dat goed was. Enfin; heel dat verhaal kan je nalezen in Norberg zijn kritiek op Naome Klein haar boek ('the shock doctrine'). Zijn kritiek vind je hier.

Enfin; het is weer een potje gescheld, met gekende argumenten die al lang en breed bekend en, op zijn minst, geprobeerd zijn te weerleggen. Zou Achterhuis verder gegaan zijn om dieper op deze argumenten in te gaan? 'k heb er maar de vraag naar.

Carl Menger essay-contest

Hier

Eligibility: The contest is open to undergraduate students and recent graduates from any discipline. Entrants must be enrolled in undergraduate coursework at some point during the 2010 calendar year, and must not hold a Bachelor’s or equivalent degree as of January 31, 2010. Those graduating at the end of the spring or summer are eligible.

Rules: Essays must be the sole and original work of the entrant and not previously published. They should be in the format of a scholarly article, with any standard citation format. Essays may either be written specifically for the contest or arise from previous coursework (e.g., term papers, research projects, senior theses, etc.). They should be between 4,000 and 12,000 words long, including notes, abstract, and bibliography.

Topics: Any topic related to the themes addressed by the above or related schools of thought is acceptable. Those composing original essays are welcome to address any of the following questions that are of particular interest to the Prize Committee. These are merely suggestions:

1. Among the oldest questions in economics is: why are some nations rich and others poor? How might the ideas of Carl Menger help to better answer that question?

2. Both Haiti and Chile suffered from devastating earthquakes in the past year. What does economics— understood as the science of exchange—contribute to our understanding of such tragedies?

3. Healthcare reform has entailed a wide range of new government interventions into the economy. Can the theory of rent seeking shed any light on this process or its results?

Over het benoemen van principes

Op de nieuwe blog 'The Libertarian Standard' is er een heerlijke post genaamd 'Name that Principle' die gaat over het benoemen van bepaalde praktijken/discours.

Bemerk zeker zijn bespreking van hoe we het principe van 'the seen and the unseen' zouden noemen, maar het leukste van heel de post is dit:

Another such principle was identified, today, on this blog, by Manuel Lora. He humorously dubbed it “Statist The-daism,” and explained it as the presumption that there is one problem to be solved requiring one solution. He identifies this presumption by the use of the definitive article: “How arethe schools in your area? How good are the police? How are the roads?”

Now, at first glance you might think Mr. Lora is being overly picky. We use the definite article as a manner of speaking. It’s English. It’s an idiom. Live with it.

But Lora notices that, though we use the definite article even along with plural constructions, we do so mainly in areas where government is heavily involved. Roads are basically run as a vast socialist enterprise. Schools, too. The police, “of necessity.” But we don’t say “How are the groceries in your area?” We ask, instead, “What’s your favorite grocery store?” “Which store is cheapest?” “Which has the freshest vegetables?”

Interesting, eh?

Prijzen, informatie en het fundamenteel inzicht

In de Oostenrijkse theorie is het al lang gemeengoed dat 'prijzen' 'informatie' doorgeven en dit is evident; ze geven in eerste plaats waardeoordelen weer. Indien mensen een bepaalde prijs voor iets betalen, dan erkennen ze dat wat ze krijgen (ex ante) hen meer waard is dan wat ze ervoor krijgen. Maar er is nog een ander - misschien wel even fundamenteel - verband tussen 'prijzen' en 'informatie'.

2 citaten om dit te verhelderen, door Steve Horwitz, in zijn paper 'Monetary calculation and the unintended extended order: the Misesian foundations of the Hayekian extended order'. (Deze paper bewijst, onder andere, waarom Horwitz een van mijn favoriete Oostenrijkse economen is.

“prices are substitutes for knowledge, rather than providers or conveyors of knowledge. When we have access to a price, we do not acquire the knowledge “behind” it, rather we are able to act “as if” we had that knowledge. “ (Horwitz)

“Monetary calculation is how we “talk” to each other in the anonymous world of the market by enabling us to form useful ideal typifications of the behavior of anonymous others.” (Horwitz)

Het briljante punt kan misschien duidelijk gemaakt worden door een (Hayekiaans) voorbeeld. Stel: door het feit dat een belangrijke koolmijn is ingestort, is er een grote daling aan het aanbod aan kool. Daardoor kan er in de wereld minder kool gebruikt worden en moeten alle plannen geherorganiseerd worden om rekening te houden met deze daling van de koolvoorraad. Door het prijsmechanisme hoef je echter niet te weten waarom er een daling is; het enige wat je 'moet weten' is dat de prijs is gestegen en daardoor zullen sommige of alle plannen, op de marge, zich aanpassen aan de minder beschikbare hoeveelheid kolen. Indien je echter geen prijsmechanisme hebt, moet je toch nog altijd een mechanisme hebben dat er voor zorgt dat er minder kolen gebruikt worden in de wereld. Een alternatief is iedereen gaan melden dat er minder kolen zijn - wat redelijk omslachtig is. Door het prijsmechanisme hoeft dit echter niet; de prijs communiceert dit gegeven. Je hoeft niet te weten dat er minder kool beschikbaar is en dat sommige plannen aangepast moeten worden; door het prijsmechanisme (en dus de prijsstijging) zullen de plannen aangepast worden alsof men weet (en rekening houdt met) de beperktere hoeveelheid kool in de wereld. Dat is (ook) het fundamentele punt van het prijsmechanisme wat we behoren te onthouden.

Een resem 'argumenten' tegen het 'libertarisme'

Bon, het is een tijdje geleden dat er nog eens een substantiële uitleg/argumentatie stond op deze blog en er is iemand die me - door zijn grote verzameling aan drogargumentatie - zit te irriteren op een ander forum. Ik weiger - natuurlijk - om in te gaan op provocatie, maar vermits zijn 'argumenten' typisch zijn voor critici van het 'libertarisme', zou ik ze hier toch wensen te bespreken.

zijn eerste punt dat hij maakte, was een economisch punt. Misschien niet per se 'tegen' het libertarisme as such, maar indien deze economische drogreden wordt aanvaard, is er een krachtig argument tegen individuele vrijheid, dus laten we het toch maar even behandelen.

Ach, die lui (nvdr 'kapitalisten') zijn zo vol van zichzelf dat ze altijd denken dat ze de enigen zijn die welvaart kreêren. Alsof zij geen werknemers nodig hebben om die welvaart te kreëren. Alsof ze geen koopkrachtige konsumenten nodig hebben om hun goederen en diensten aan te verkopen. Alsof onderwijs en gezondheidszorg niet onrechtstreeks welvaart kreëren.

ten eerste is het maar de vraag of 'kapitalisten' universeel 'vol zijn van zichzelf'. Ik weet in ieder geval van geen (erkend) onderzoek dat 'kapitalisten' - mensen die de rol van kapitalist op zich nemen - meer of minder 'vol zijn van zichzelf' dan anderen. En zelfs als er een bepaalde tendens zou zijn, is het maar de vraag of dat dit steunt op een gedachte 'dat ze denken dat ze de enigen zijn die welvaart creëren'. Dit is, natuurlijk, een heel eenvoudige sneer maar een argumentatie is dat natuurlijk niet. Guild by association - en dan nog over de associatie liegen/verzinnen - is natuurlijk geen argument, maar wel een goedkope methode om te scoren bij anderen.

Op economisch vlak is de rol van 'kapitalisten' natuurlijk al een tijdje ontdekt. Ten eerste zijn ze de dragers van risico - een risico dat werknemers niet lopen. Het is waar dat werknemers het risico lopen om 'ontslagen' te worden, maar ze lopen (in tegenstelling tot de 'werkgever') niet het risico om onzeker te zijn over het feit of dat hun werk, wel degelijk een inkomen zal opleveren. (Als je als arbeider werkt, zal je daarvoor per uur/dag/week/maand betaald worden. Als je echter als werkgever/ondernemer 'werkt', weet je pas of je arbeid iets zal opleveren als je je product kan doorverkopen; daar hebben werknemers echter geen last van.) Maar, belangrijker, dragen de kapitalisten het tijdsaspect; werknemers worden 'nu' betaald voor hun arbeid, dat echter maar 'later' een inkomen zal betekenen (door het te verkopen aan consumenten) en het waardeverschil door dit tijdsverschil, wordt gedragen door de kapitalist.

Het punt dat ze 'koopkrachtige consumenten' hebben, is nogal wiedes, maar op zich wel grappig. De welvaart die kapitalisten creëren voor consumenten (die gekocht kan worden door consumenten), daarover mogen ze niet 'vol van zichzelf zijn' omdat de kapitalisten deze consumenten 'nodig hebben' om deze producten aan 'te verkopen'? Het is juist voor de consumenten dat ze dit trachten te produceren (en daarvoor geld krijgen) en mogen ze niet 'vol van zichzelf zijn'? Enfin; er is een wederzijdse relatie; het is in ieder geval niet dat de goedhartige consumenten neder dalen om de lieve producenten ('kapitalisten') te willen helpen door hun goederen te kopen...

Het punt van 'onderwijs' en 'gezondheidszorg' is ook kort; natuurlijk creëert dat ook welvaart en in de mate dat de overheid daarin geld uitgeeft, hanteert ze een kromme rol van 'kapitalist'.

het volgende punt dat hij stelt, is het volgende:

Kapitalistische libertairen weigeren te erkennen dat er ook van kapitaal dwang kan uitgaan. Want wat ben je met een teoretische vrijheid als je ze door een gebrek aan middelen niet in de praktijk kan brengen? En wat is je vrijheid waard als een groot bedrijf met veel middelen 132 advokaten tegen je aan kan smijten om je klein bedrijfje te nekken of je te onteigenen?

(even ter zijde: de persoon in kwestie noemt zich een 'autonoom libertair', wat niet meer is dan het woord libertair (terug)kapen om het woordje te kunnen gebruiken om een welvaartstaat (met nadruk op 'persoonlijke vrijheid') te beargumenteren. Dat is natuurlijk - welke definitie je ook hanteert van libertair - een verkrachting van het woord. Het is het zoveelste woordje/kleedje voor welvaartstaatvoorstander. 'Er is maar echte vrijheid, als er middelen genomen worden van sommigen en aan mensen die 'arm' zijn gegeven.' Die redenering is niet nieuw en er is dan ook geen enkele noodzaak om een nieuwe term te hanteren daarvoor.)

Zijn punt is het al (oh zo vaak) gehoorde en al even vaak beantwoorde argument van 'ook het kapitaal heeft macht'. In de eerste plaats is 'het kapitaal' natuurlijk een compleet onterecht aggregaat. 'Het kapitaal' is een fictie; wat je wel hebt, is een heel systeem van mensen/ondernemingen/bedrijven die trachten te produceren - al dan niet geholpen door de staat, waar 'libertairen' ook tegen zijn natuurlijk. Het begrip 'kapitaal' kan je hanteren, maar dat betekent niets; er is niet zoiets als het universele, algemene monster met macht genaamd 'kapitaal'. Natuurlijk wil ik daarmee niet ontkennen dat er soms een bepaalde vorm van 'macht' uit kan gaan van je baas (maar ook vice versa), maar zolang deze 'macht' binnen de eisen van het recht blijft, is daar geen politiek probleem. Zolang de werkgever je niet dwingt om een bepaald contract te ondertekenen, of op een andere manier fysieke en agressieve dwang uitoefent is daar, alweer, geen politiek probleem. Indien hij echter alludeert op de 'macht' van werkgever versus werknemer - en die is er ongeveer wel - heeft hij het echter over het feit dat mensen recht hebben op hun middelen en dat kan gebruiken, omdat de andere bijvoorbeeld een deel van de ander zijn middelen begeert, kortom: er iets van wenst.

Natuurlijk valt er iets te zeggen dat ook staten zo gedeaggreerd moet worden - er is niet 1 'staat' in de wereld, maar er zijn in de wereld effectief maar ongeveer 200 staten - hoeveel verschillende ondernemingen zijn er?

Alweer: er kan een bepaalde druk uitgaan van bepaalde kapitalisten, maar zolang deze binnen het recht blijft, is er geen politiek probleem. En indien je dit een probleem vindt, is er een duidelijk argument voor meer vrijheid, meer mogelijkheden om zelf kapitalist/zelfstandige te worden, in plaats van minder.

Ook interessant is het zoveelste argument van 'wat ben je met theoretische vrijheid als je die niet in de praktijk kan omzetten'. Ja, dat is eigenlijk een punt over de fysieke capaciteit van iemand; iemand die lam is, is misschien (zelf) niet zoveel met 'de vrijheid te kunnen lopen', maar in elk geval profiteert hij er wel van dat anderen de vrijheid hebben te lopen. Zelfs als jij heel arm bent, dan zou je er nog van profiteren als er een algemeen systeem van handelingsvrijheid (binnen je eigen eigendom) hebt, want anderen kunnen zich dan verbeteren en zouden ze misschien meer middelen hebben om jou te helpen. Verder is het voor mij duidelijk: wie anderen kan bestelen/beroven, heeft de intelligentie en de kracht om te werken - er is dus geen enkel excuus om dit niet te doen. Ja, soms kan dat al eens aan een lager loon zijn, maar alweer: er is niet zoiets als een 'recht op middelen' door het feit dat anderen rijk zijn. Het zou nogal raar zijn dat door het feit dat we meer kunnen bereiken door samen te werken met anderen, dat daar ineens uit zou volgen dat we ook nog eens gedwongen mogen worden om anderen te helpen die niet mee doen aan deze sociale coöperatie. Indien iedereen autarkisch zou leven, zouden we allemaal gigantisch veel armer zijn. Door sociale coöperatie, worden alle participanten rijker. Maar waarom zou ineens uit het feit dat sommigen rijker worden door sociale coöperatie, er ineens een recht ontstaan om dwang uit te oefenen om middelen van anderen te verwerven?

Het laatste punt is mij deels niet geheel duidelijk en deels gebaseerd op een (doelbewuste?) misinterpretatie van het libertarisme. In het eerste geval is het mij niet duidelijk hoe je door '132' advocaten een klein bedrijfje zou kunnen 'nekken'. Ofwel heeft het bedrijf iets verkeerd gedaan, en dan is het toch normaal dat het vervolgd wordt? Ofwel heeft het bedrijf niets verkeerd gedaan en dan is er iets mis met het juridisch systeem - in ieder geval: onlibertarisch - dat het bedrijf genekt kan worden. Hoe kan dit dan een 'verwijt' zijn tegen het libertarisme?

(Bemerk de systematische onduidelijkheid; ja, er zijn allemaal problemen/allemaal mogelijke hypotethische situaties waarbij we heel oppervlakkige woorden gebruiken, gecombineerd met andere oppervlakkige woorden en daarmee hebben we iets 'bewezen'; maar als je tracht te onderzoeken wat er juist bedoelt wordt, is het toch allemaal niet zo eenvoudig.)

Het laatste punt is dat hij aanhaalt dat je blijkbaar 'onteigent' kan worden door advocaten; het is nogal duidelijk dat libertariërs heel duidelijk tegen het concept 'onteigenen' zijn - zie vooral de reactie van de libertariërs op de zaak Kelo vs New London - dus ik snap niet goed hoe de mogelijkheid van onteigening gebruikt kan worden tegen libertariërs, tenzij misschien uit onbegrip of vanuit een poging deze filosofie werkelijk zwart te maken, zonder substantiële argumenten te gebruiken.

De volgende discussie was een reactie van hem op een post van mij. Ik irriteer me al langer aan de redenering 'als we niet herverdelen naar arme mensen, gaan ze chaos veroorzaken tegen de rijken ('revolutie!') en daarom moeten we herverdelen'.

mijn post was:

Vind je niet dat de redenering 'als we niet sociaal corrigeren, gaan de armen een onstabiele samenleving veroorzaken' getuigen van een elitaire, denigrerende visie? Alsof armen niet in staat zijn om te werken om zichzelf te verrijken; neen, ze gaan chaos en wanorde veroorzaken, als we ze geen gooddies uit de overheid geven. Dat is je redenering; ik ga echter niet akkoord met die denigrerende vooronderstelling.

zijn antwoord is, natuurlijk, heel hard te verwachten:

Ooit al eens de straat opgeweest in een derdewereldstad? De armen werken zich daar hun ganse leven krom om de eindjes aan elkaar te knopen zonder dat ze er rijker van worden. De rijken zitten er te profiteren van de rest van de bevolking. De enige manier waarop de arme jongeren er zich aan de armoede kunnen ontworstelen is door bij de plaatselijke mafia te gaan. Is het dan te verwonderen dat de kriminaliteit er zo hoog is en een mensenleven er niks waard is?

het punt is dat, om dit punt relevant te maken, dat hij wilt aantonen dat de 'derdewereldstad' op ene of andere vorm (op systematische of overwegende wijze) 'liberaal' of 'libertariër' te noemen zijn. Maar als je de (beperkte en toch wel te bekritiseren) lijst van economic freedom van heritage foundation neemt, zie je dat de armste landen ('derdewereld landen') systematisch de landen zijn met de laagste (economische) vrijheid. (Hiermee wil ik liberalisme/libertarisme niet herleiden tot economische vrijheid, maar zijn punt is hier wel dat hij hier een economisch punt maakt, dus antwoord ik daar op economische termen op.)

dus ik zou al die punten willen en kunnen erkennen, zonder dat daaruit ook mara enige vorm van relevantie zou volgen voor de filosofie van het 'libertarisme'. Neen; het is niet te verwonderen dat daar veel criminaliteit is - vooral arm die van arm pikt - en dat is net het probleem en het gebrek aan libertarisme. In tegenstelling tot de aloude sneren, is 'libertarisme' niet de afwezigheid van regels, maar het (absoluut) respect voor eigendoms en vrijwillige interactieregels. Het is ook intrigerend dat er tegelijkertijd wordt verweten dat het libertarisme zo'n groot respect heeft voor die regels - die moeten toch genuanceerd worden?????? - en dat er tegelijkertijd omgevingen met weinig (economische) vrijheid, veel (privaat) geweld, etc. aangehaald worden als voordelen van het 'ongelijk' van het libertarisme dat de principes van vrijheid, eigendom en vrijwillige interactie en als rechtvaardigheidstheorie onzin zijn (maar dat is toch net het probleem daar en dat vinden ze (blijkbaar) ook onrechtvaardig) en dat de economische welvaartsgevolgen ook onzin zijn (maar het is er arm en juist die principes ontbreken). Compleet inconsequent - maar waarom zou men zich daarmee bezig houden, natuurlijk?

Niet-discrimineren op 'pre-existing conditions'-probleem

In de USA staat er in de befaamde Obamecarewet - sorry: 'Patient Protection and Affordable care Act' - is een van de gevolgen dat er niet meer gediscrimineerd mag worden door verzekeraars op 'pre-existing conditions'. Op wikipedia staat het zo:

Insurers are prohibited from discriminating against or charging higher rates for any individuals based on pre-existing medical conditions.

de gevolgen die de economen voorspellen is: mensen gaan proberen zich niet te verzekeren (en de lage boete betalen die je nu moet betalen als je je niet verzekert), tenzij als ze ziek zijn. Nu wil het toch lukken dat we effectief al zo'n voorbeeld hebben, zoals op Division of Labour wordt aangehaald.

Thousands of consumers are gaming Massachusetts’ 2006 health insurance law by buying insurance when they need to cover pricey medical care, such as fertility treatments and knee surgery, and then swiftly dropping coverage, a practice that insurance executives say is driving up costs for other people and small businesses.

In 2009 alone, 936 people signed up for coverage with Blue Cross and Blue Shield of Massachusetts for three months or less and ran up claims of more than $1,000 per month while in the plan. Their medical spending while insured was more than four times the average for consumers who buy coverage on their own and retain it in a normal fashion, according to data the state’s largest private insurer provided the Globe.

The typical monthly premium for these short-term members was $400, but their average claims exceeded $2,200 per month. The previous year, the company’s data show it had even more high-spending, short-term members. Over those two years, the figures suggest the price tag ran into the millions.

Originele bron

Wie is er nu juist bij gebaat?

Rechtvaardiging van verantwoordelijkheid

Hayek:

It is nonsense to say that ‘it is not a man’s fault that he is as he is’, for the aim of assigning responsibility is to make him different from what he is or might be."

Eigenlijk vind ik dat nog niet zo'n slechte redenering.

Econoshock over de Oostenrijkers

Op de bekende Blog van Geert Noels heeft een zekere Geert - ik vermoed hemzelf, maar ik ben niet zeker - een post 'what did the Austrians do wrong'.

Hij stelt de vraag; want volgens hem zijn de Oostenrijkers spot on tijdens deze crisis. De reacties zijn hoopgevend voor de toekomst van de Oostenrijkse school - of droom ik teveel?

Edit: de voorzitter van het Murray Rothbard Instituut, waar ik nauw mee samenwerk op verschillende vlakken en een goede vriend is, laat weten dat het effectief Geert Noels zelf is.

Waarom Don Boudreaux een held is...

In de USA is er nu een 'actie' tegen het feit dat internships bij bedrijven vaak onbetaald zijn en dit is toch uitbuiting, niet waar?

Wel; Don zijn reactie is, zoals altijd, spot on.

So the Obama administration is rescuing exploited American youth from working as unpaid interns at for-profit companies (“War on Interns,” April 7).

It’s unclear, however, why the same young people whom the President judges to be unfit to choose for themselves whether or not to work as unpaid interns at for-profit firms are fit to choose for themselves whether or not to work as unpaid interns at not-for-profit organizations. So I urge this administration, which is ever-vigilant at protecting us from our irrational and helpless selves, also to prohibit young people from working as unpaid interns at not-for-profit outfits – such as political campaigns.

Indeed, Mr. Obama should not only apologize to the thousands of young, unpaid volunteers whom he exploited in 2008 for his own profit – namely, to win his election to the highest pulpit in the land – he should also give to each and every one of them back pay (with interest) for their efforts on his behalf.

Our Father-in-Chief surely doesn’t want history to remember him as a cruel exploiter.

Sincerely,
Donald J. Boudreaux

Hi-la-risch.

Gezondheidszorgdebat

Hier discussieert Bryan Caplan (tegen overheidsinterventie in gezondheidszorg) en David Balan (voor overheidsinterventie in gezondheidszorg).

Hier kan je de beide openingsstatements lezen.

Het gaat niet over heel de hervorming van Obama in het bijzonder, maar over het systeem in het algemeen - en is dus ook relevant voor ons.

Amerikaanse soldaten openen vuur op onschuldigen

Tekst en filmpje - niet naar het filmpje als je een gevoelige maag hebt. 'k ken videospelletjes die 16 plus zijn die minder gruwelijk zijn; in sommigen kreeg je ten minste nog een game over als je onschuldigen neerschoot...

Reductie Amerikaanse overheid met 90%: +18% meer welvaart

...althans volgens Bob Murphy.

En het is dan nog een voorzichtige schatting.

2 nieuwe websites

Met veel plezier neem ik vandaag kennis van 2 nieuwe websites - danku coordinationproblem voor de pointers.

De eerste is The Hayek Project. We zullen de website zelf aan het woord laten:

One purpose of the Hayek Project is to extend the epistemological project into other fields, such as political science, where the role of fallible ideas (as opposed to interests and values) as determinants of political behavior and causes of policy error has received relatively little attention.

Vergeet ook zeker hun literatuur sectie niet te raadplegen; goede lijst van literatuur.

Maar zo mogelijk nog interessanter, is de website van Analytical Anarchism. (AA grapjes worden nooit meer hetzelfde.) Ook hier zullen we de website zelf aan het woord laten:

The purpose of Analytical Anarchism is to create an open forum for the academic community to promote and discuss research in analytical anarchism.

What is analytical anarchism? As the subtitle says, it is the positive political economy of anarchism, or simply, anarchism from the economic point of view. Peter Boettke divides anarchist thought into three categories:

1. Utopian — following in the tradition of William Godwin’s An Enquiry Concerning Political Justice (1973).
2. Revolutionary — following in the tradition of Mikhail Bakunin and the First International, 1864-76.
3. Analytical — in the tradition of Murray Rothbard’s For a New Liberty (1973) and David Friedman’s The Machinery of Freedom (1973).

The analytical anarchism research program has developed out of this last tradition, and is currently being pursued by economists such as Pete Leeson, Ed Stringham, and Chris Coyne.

Why anarchy? Research in anarchism has a fundamental theoretical importance for understanding the mystery of cooperation among strangers, which forms the basis of modern social order. Understanding anarchy also has a critical practical importance for transition economies, Third World development, and post-war reconstruction. Economic analysis of these problems cannot assume a functioning state.

For an introduction to the subject, see Boettke’s “Anarchism as a Progressive Research Program in Political Economy.”

(De paper van Boettke kan ik zeker aanraden.)

Het zaligste aan deze website, is de enorm uitgebreide literatuursectie met bronnen over anarchie uit politieke wetenschappen, economie, sociologie, antropologie, filosofie, ontwikkelingstheorie, etc. Heerlijk project om referenties te zoeken voor de komende jaren.