Reactie op een kritiek op het idee van natuurrecht

De argumenten die ik bekritiseer geef ik niet weer - vermits de persoon die ik bekritiseer die in privé had toegestuurd. Maar 'k vond het toch relevant genoeg om hier te posten.

Je evolutionair-biologisch argument vind ik niet zo denderend. Het punt is immers dat gegeven de aard van onze huidige biologische constellatie - de mogelijkheid tot redeneren, de mogelijkheid tot het identificeren van verschillen tussen verschillende actoren, enzv. - het daarom is dat er rechten zijn. Wanneer juist die rechten zijn gekomen (en dus wanneer die biologische features zijn ontstaan) zijn daarbij van secundaire aard. Wanneer noem je een auto een auto? Wanneer de wielen en het karkas er is? Wanneer de motor er in zit? Wanneer het een stuurwiel heeft? Wanneer het geleverd wordt aan de consument? Ergens onderweg identificeren we 'geen auto' en ineens is er 'wel een auto',en het is geen eenvoudige vraag wanneer het nu juist een auto werd, maar dat het op het einde een auto is, dat staat buiten kijf. Analoog; wanneer nu juist de biologische constellatie die de 'natuurrechten' met zich voortbrengt, is een moeilijke en mss wel interessante vraag, maar dat neemt niet weg dàt er uiteindelijk wel een mens is, die, al dan niet, rechten heeft, gebaseerd op de biologische constellatie. Verwijzen naar de moeilijkheid om de precieze moment in de tijd dat dit voortkwam te bepalen, lijkt me verre van een fundamenteel bezwaar.

Je tweede argument vind ik niet echt beargumenteert. Er wordt geponeerd dat er niets meer is dan subjectieve oordelen, maar je geeft geen argument van waarom er niet zoiets zou bestaan als een objectieve waarde die we behoren na te streven. Als je wilt bewijzen dat het niet bestaat, moet je exact dat doen en niet zeggen dat e rniets meer is dan het andere: dat is immers geen argument. Je stelt de vraag: 'waarom is het objectief onethisch om...' waarmee je de bal in het kamp van de natuurrechtsdenkers plaatst, maar dat is natuurlijk zelf geen argument om te bewijzen dat er niet zoiets bestaat als een natuurrecht.

Tot slot zeg je ook dat de omschrijving van de menselijke natuur 'arbitrair' is, 'vanuit een eigen persoonlijk standpunt' - waarmee je, zover ik het zie, wilt aantonen van 'ja, en dus is het niet objectief geldig'. Het ding is echter dat dit niet zo relevant is. Stel dat je de menselijke natuur kan omschrijven in kenmerken x, y en z en dat alle 3 deze omschrijvingen puur en alleen op mensen van toepassing zijn, alle 3 dus puur menselijk zijn. Als je kan bewijzen dat 1 kenmerk daarvan - bijvoorbeeld y - leidt tot natuurlijke rechten, dan volgt daaruit dat mensen natuurlijke rechten hebben, namelijk degeen die volgen uit kenmerk y. Het kan misschien wel zo zijn dat het 'arbitrair' is dat we dit kenmerk eruithalen, maar als we kunnen bewijzen dat dit kenmerk leidt tot natuurlijke rechten, dan heeft een mens natuurlijke rechten, ook al zijn er andere mogelijheden om de natuur van de mens te omschrijven.

'k ga ook niet volledig akkoord met je woordkeuze om te zeggen dat een natuurrechtsdenker het 'recht in eigen handen zou nemen' (ee metafoor die hier, gegeven het onderwerp, eerder verward dan verhelderd) om de ethische basisregels van anderen 'te bepalen'. Het punt van het natuurrechtsdenken is dat er een natuurrecht _is_ dat we kunnen _ontdekken_ net zoals we de regels van de wiskunde hebben _ontdekt_. Die bestonden al, ook al waren die nog niet ontdekt. Natuurrecht is dus niet iets dat 'bepaald', maar wat 'ontdekt' wordt en derhalve wat we zouden moeten respecteren - dat is toch de claim. Zeggen dat natuurrechtsdenkers regels 'bepalen' is dus misleidend, want dat is niet wat het natuurrechtsdenken beweert te doen.