Abstract:We consider the relative robustness of libertarian anarchy and liberal democracy to meddlesome preferences. Specifically, we examine how the liberty of those wishing to engage in externally harmless activities is affected by people who wish to prevent them from doing so. We show that intense, concentrated meddlesome preferences are more likely to produce illiberal law in anarchy while weak, dispersed meddlesome preferences are more likely to do so in democracy. Using insights from the economics of religion, we argue that anarchy is more likely than democracy to produce small groups with intense meddlesome preferences. Absent government provision of public goods, voluntary groups will emerge to fill the gap. Strict religious groups - 'sects' - are more able to overcome collective action problems and will therefore be more prevalent in an anarchic society. These sects are apt to instil intense meddlesome preferences in their members and have the ability to enforce them: anarchy produces the situation to which it is most fragile. Our argument reveals unresolved questions in the conventional understanding of institutional robustness.
De essentie, van hun artikel - na enkel de abstract gelezen te hebben - is dat sektes een probleem zullen worden in anarchie. Interessant voor de meer anarchistische lezers van de blog, denk ik. Als'k het zelf heb gelezen, ga ik zeker nog iets laten weten.
Edit: Een probleem dat ik zie, is met het volgende:
There needn’t be a majority of busybodies for an anarchist society to become illiberal: a minority of zealous anti-smokers could outweigh a smaller minority of smokers if the majority of non-smokers were indifferent to smoking or the rights of smokers. As long as the willingness to pay for the indulgence of meddlesome preferences exceeds the willingness to pay for protection of liberties, an efficient market will produce an illiberal society.
Het probleem dat ik zie, is dat de anti-rokers substantieel meer gaan moeten betalen. Bijvoorbeeld: het kost meer om alle huizen te surveilleren om te zien of daar mensen drugs gebruiken, dan het zou kosten om mensen zichzelf te verdedigen tegen surveillanten, vooral omdat zorgen dat er niemand binnenkomt een relatieve 'standaard' beveiliging zou zijn, terwijl het opspeuren van drugs toch relatief minder zou zijn. Zie ook de onmacht nu bij het afdwingen van drugswetten, dat voornamelijk voortkomt uit het feit dat het substantieel meer kost om drugs op te sporen dan om drugs te gebruiken.
'k zou op later moment de gehele tekst nog eens zuiver moet lezen, maar in't algemeen heb ik een gevoel dat hij nogal snelt de 'moeilijkheid' om preferenties af te dwingen gelijk stelt. Het lijkt mij dat er altijd een presumptie - los van ideologische achtergrond - is naar vrijheid = eenvoudiger en onvrijheid = moeilijker. Het is moeilijker om alle mensen op te sporen en te zorgen dat ze geen drugs gebruiken, dan het voor een individu is om drugs toch door de mazen van het net te krijgen. Dit wordt eenvoudiger door een monopolie op geweld, maar zelfs daar lukt het niet altijd, tenzij als de staat werkelijk totalitair wordt. Maar dan nog faalt het in het doelgericht opspeuren van zaken die 'tegen' de staat ingaan. Zelfs bekeken vanuit een Nazistisch of Stalinistisch systeem: hoeveel 'onschuldigen' zijn er wel niet vervolgd?
Dus neen; 'k ben - op dit moment - niet overtuigd van de relevantie van hun kritiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten