Privaat onderwijs: een inzicht

Ik ben al lang overtuig van de absolute noodzakelijkheid en wenselijkheid van 'privaat' onderwijs, i.e. onderwijs dat niet gericht is op het tevreden stellen van de producenten en hun leerplannen, maar van ouders en kinderen. (Waarbij, idealiter, de verantwoordelijkheid en beslissingsrecht van ouders over de tijd heen omgekeerd evenredig is: hoe ouder het kind, hoe meer beslissingsmacht en vice versa voor de ouder. Maar dat is een ander iets.)

Maar vandaag besefte ik op een nieuw inzicht - eigenlijk de toepassing van een oud en bekend inzicht.

De bottomline is dat een jong kind inderdaad curieus is, maar dat betekent niet dat je die ongemoeid kan laten (dat is idd een verantwoordelijkheid van de ouders). Maar ons beleid is gericht op het tevreden stellen van de producent (leerkrachten) en slechts onrechtstreeks op de consument (ouders en kinderen) met alle discrepanties als gevolg. Een voorbeeld: ouders die hun kinderen niet kunnen helpen met huiswerk zouden beter hun kinderen niet sturen naar een school die heel hard steunt op het gebruik van huiswerk en de opvolging daarop. 'Idealiter' is er mss een onderwijsbeleid waar dit wel is, maar als dat geen realistische optie is, doe je een kind meer kwaad dan goed door heel hard te vrertrouwen op huiswerk. Op zo'n moment zouden andere scholen beter zijn. En dat is maar een mogelijk voorbeeld van alle mogelijke discrepanties die we kunnen vaststellen. Ik hoef het taalaspect niet te vermelden, de verschillen in leerplannen, de snelheid en methode die er gebruikt wordt, etc.

Het is een onderdeel van het goede, oude motto 'don't let the perfect become the enemey of the good'. Het probleem met de centrale planning van de opleiding van leerkrachten, het aanleren van een methode (die gebruikt moet worden), het opleggen van papierwerk, het bepalen van eindtermen en leerdoelstellingen zorgde voor een discrepantie tussen wat er gewenst wordt en wat er gegeven wordt. Maar dit inzicht had ik nog niet eerder beargumenteerd. Het punt is dat we altijd in imperfecte situaties zitten - zeker de armere regionen van de samenleving - waardoor een in theorie 'second best onderwijssyteem' beter zou kunnen zijn dan een hopeloze poging om het 'perfect' te maken (waardoor ze niet mee zouden kunnen).

Misschien niet het meest belangrijke punt ter wereld - alhoewel - maar wel iets dat altijd onthouden moet blijven worden, niet alleen in onderwijs.