Reason en het haten van de staat

In dit artikel van Reason, dat bestaat uit 2 delen, beargumenteren eerst e auteurs 5 redenen waarom we de staat niet zouden moeten haten. Hun centrale stelling is de volgende:

Small-government advocates should care deeply about improving government. Here are five reasons why:

wat inderdaad redelijk controversieel is. De argumenten die ze geven, zijn echter (imo) relatief goede argumenten (alhoewel ik niet geheel overtuigd ben):

1. Bad government leads to bigger, badder government.

(Het punt is dat als de overheid slecht functioneert, mensen paradoxaal genoeg vaak vragen om meer overheid. Als we dus de overheid 'verbeteren', dan hebben we dit probleem niet meer.)

2. To shrink government, you need to love government.

Als je de overheid niet beheerst, zal elke 'libertariër' eindigen als Reagan; en gewoon de staat verder uitbreiden.

3. Market-based reforms are not self-executing.

'Privatiseren' is nog steeds een overheidsactie; als je dat verkeerd doet, zal dat verkeerd aflopen. (Een punt dat ik ook al heb gemaakt, zie hier.)

4. Government bashing alienates those you want to reach

De meeste mensen hebben de overheid wel graag; als je dit gewoon basht, dan ga je de mensen afschrikken.

5. Nobody will care what you know until they know you care.

Dat laat ik ze zelf verduidelijken: "Many voters today may indeed want smaller government, but what they want most of all is competent government. In addition to pointing out the flaws of government, free-marketers also need to communicate a genuine interest in the effective performance of the important duties of government."

Hun punten lijken mij (min of meer) correct. Maar om daar nu uit af te leiden dat we de staat niet meer mogen haten? Het eerste punt, bijvoorbeeld, is correct. Maar daaruit volgt niet dat we ineens zouden moeten ijveren voor 'betere overheid'. Integendeel; het punt is om vooral structuren op te richten buiten de overheid (zoals de theorie van het agorisme bepleit.) Niet dat dit dominant is, maar toch... In ieder geval is het inderdaad een interessanta paradox waar ik niet zomaar een antwoord op heb. Maar het versterken van de staat kan nauwelijks de bedoeling zijn voor een oprechte liberaal, toch?

Het tweede klopt wel, maar om dat nu 'love the government' te noemen... Ik zou zeggen het tegendeel; je meot de staat haten maar kennen om ze te kunnen imperken. Als je ze niet echt haat - maar een soort van Reaganachtige oppervlakkige kritiek er op hebt - dan is er eigenlijk geen probleem als 'jij' aan de macht bent; want 'jij' bent aan de macht en 'jij' bent toch beter niet?

Het derde punt klopt ook; het simpele antwoord is geen 'market reform' doorvoeren, maar de vernietiging van beleid, Rothbard/Hoppe stijl. Natuurlijk zal dit niet eenvoudig zijn, maar dat is wel het doel. Het stopzetten van belastingen, licenties, reguleringen, etc. zijn echter al een grote stap.

Het vierde, als strategische opmerking, klopt. Velen aanvaarden ook de staat (vrijwillig), ook al betalen ze hun belastingen niet (geheel) vrijwillig. (Alhoewel; de wetenschap dat anderen betalen, maakt het wél vrijwillig, me dunkt. Net zoals ik een contract zou kunnen afsluiten dat als 10 anderen ook betalen, men mij ook mag dwingen te betalen, kan het contract zo vrijwillig zijn. Wat ik dan ook vooral verwijt, is de gedachte dat de overheid sommigen dwingt om mee te doen, zonder dat zij dit wensen (zoals de anarchisten), of mensen dwingt te betalen voor iets dat ze niet wensen (zoas sommigen die slechts bepaalde delen van de staat willen ondersteunen). Daarom dat ik ook een grote voorstander ben van eerder consequentialistische argumenten dan puur rechtsfilosofische.

De vijfde slogan klopt, maar ik zou dat niet vertalen naar 'wij zijn oprecht geïnteresseerd in competente overheid, hoor!' (want dat zijn we niet.)

Deel 2

In het tweede deel slaan ze echter wel de bal mis. Ze geven 5 argumenten die tonen van 'succesvol' overheidsbeleid. Maar waren het wel zo'n successen? (Iets meer tekst vind je op de website.)

When Government Was Good: Five Big Projects That Went Swell

1. Democratic Reconstruction in Japan Post WWII.

2. The Marshall Plan. Aid to rebuild Europe following WWII.

3. The Apollo Moon Landings.

4. 1996 Welfare Reform.

5. Acid Rain Reduction.

Het eerste punt is een 'post hoc ergo propter hoc'; er is immers bewijs dat de 'reconstructie' van Japan eerder gestopt werd dan echt geholpen door de Amerikaanse aanwezigheid. Het tweede is een lachertje; landen die minder steun kregen, deden het meestal beter. Het derde is een 'overheidsinstantie' versus een 'overheidsinstantie' race die vooral om prestige ging en niet om echt iets waar mensen voordeel van hadden; waar is het 'goede' daaraan? Het vierde is het ene overheidsinterventie vergelijken met het andere; ja, dan kan inderdaad iets beter zijn dan het alternatief. Deze 4 argumenten zijn dus verre van overtuigend. (Het vijfde ken ik niet zo goed, dus daar ga ik niet op in. Ik wil gerust zelfs erkennen dat dit mogelijk goed is, maar gezien de andere 4 voorbeelden heb ik er wat mijn twijfels over.)