"Welfare bureaucracies claim a professional, political, and financial monopoly over the social imagination, setting standards of what is valuable and what is feasible. This monopoly is at the root of the modernization of poverty."
"Once basic needs have been translated by a society into demands for scientifically produced commodities, poverty is defined by standards which the technocrats can change at will. Poverty then refers to those who have fallen behind an advertised ideal of consumption in some important respect."
"The poor have always been socially powerless. The increasing reliance on institutional care adds a new dimension to their helplessness: psychological impotence, the inability to fend for themselves."
"The poor in the United States are in a unique position to speak about the predicament which threatens all the poor in a modernizing world. They are making the discovery that no amount of dollars can remove the inherent destructiveness of welfare institutions, once the professional hierarchies of these institutions have convinced society that their ministrations are morally necessary.""Even if they attend equal schools and begin at the same age, poor children lack most of the educational opportunities which are casually available to the middle-class child. These advantages range from conversation and books in the home to vacation travel and a different sense of oneself, and apply, for the child who enjoys them, both in and out of school. So the poorer student will generally fall behind so long as he depends on school for advancement or learning. The poor need funds to enable them to learn, not to get certified for the treatment of their alleged disproportionate deficiencies."
"Equal educational opportunity is, indeed, both a desirable and a feasible goal, but to equate this with obligator;' schooling is to confuse salvation with the Church. School has become the world religion of a modernized proletariat, and makes futile promises of salvation to the poor of the technological age. The nation-state has adopted it, drafting all citizens into a graded curriculum leading to sequential diplomas not unlike the initiation rituals and hieratic promotions of former times."
Harde woorden, in ieder geval. De auteur schrijft met een passie, die ik stiekem alleen maar kan delen. Het is geen geheim dat ik zelf een hartsgrondige hekel heb aan de manier waarop er nu met het concept 'onderwijs' wordt omgegaan in de Westerse wereld. Onderwijs is het trainen van passieve individuen, het beperken van creativiteit, het leren aanvaarden van autoriteit puur omdat het de autoriteit is, het samenzetten van allerlei kinderen die niets met elkaar te maken hebben (met pesterijen tot gevolg), het opleggen van een inflexibel curriculum, het aanleren van bepaalde economische, sociologische, etc. doctrines die goed zijn voor het status quo, het zich richten op de middenmoot van de klas, het opdelen van kinderen volgens leeftijd en niet volgens capaciteit, ...
Los van of je akkoord gaat met mijn oordeel over de scholen, zou ik wel willen vragen dat indien het terecht is dat ik scholen op een bovenstaande manier bezie, het toch ook niet meer dan terecht is dat ik er een hekel aan heb - niet waar? Dan kunnen we de discussie immers voeren in welke mate dat deze visie overeenkomt met de realiteit.
Zeker indien we dit vergelijken met het alternatief; gedecentraliseerd onderwijs. Natuurlijk kan niemand daar een goede visie over hebben: privaat onderwijs bestaat nauwelijks. Dat vereist studie van de relevante literatuur, en 'k denk dat het dan redelijk duidelijk is dat het 'privaat onderwijs' mijlenver voor staat op de staatsalternatieven van vandaag de dag. Als er private scholen, die werken voor winst, voor de allerarmsten in Sub-Sahara Afrika zijn, dan moet dat hier ook lukken, niet?
'k denk dat het grootste probleem voortkomt uit de visie op onderwijs. Ik bekijk visie als een dynamisch proces dat altijd en overal aan het werk is en dat het gros van de kinderen zeker wilt leren (zowel morele als intellectuele zaken). Dit staat tegenover de nog steeds dominante visie dat onderwijs 'kennisoverdracht' is op lessen van de autoriteit die van voor staat. 'k heb zeker niets a priori tegen dit systeem, maar dat is niet het enige systeem. Er zit geen flexibiliteit in - je mag door voor een jaar of niet - het belang van het kind is ondergeschikt aan dat van de leerkracht (institutioneel; afzonderlijke leerkrachten kunnen natuurlijk meer moeite doen dan anderen), ...
Ja, 'k ben geen fan van het onderwijssysteem.
Maar goed; het boek moet je zeker ook eens lezen als je tijd hebt en de kwestie onderwijs interessant vindt. Als ik het uit lees, zal ik wel een boekbespreking hier neer zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten