Horwitz over Rothbardian & Hayekian Anarchists

Op zijn blog (hier) vind je een uitstekende blogpost over de 'strijd' tussen Rothbardian anarchisten en Hayekiaanse 'klassiek liberalen'.

De essentie van zijn punt is dit:

I think this is a false dichotomy that needlessly exacerbates the existing differences. If we are seriously to pursue the "Rizzonian Peace," participants and observers are going to have to, as our friends on the left would say, deconstruct this binary. The fact is that what we really have is a 2x2 matrix (at least!), in which there are Rothbardian minarchists (e.g., Ron Paul and other natural rights defenders of constitutionalism) and Hayekian anarchists

Over 'Hayekiaanse anarchie':

The argument is that the force of Hayek's own analyses point in the direction of a stateless society even if he, himself, didn't take them all the way there. I think this argument is especially relevant when we take into account the ways in which public choice economics has developed in the last few decades and then take seriously the tremendous growth of scholarship on the evolution of rules, norms, and institutions over that same time. Toss in the work of the Ostroms and others on the important role for civil society, which expands the analysis beyond just the state and the market, and you have the ingredients for "Hayekian anarchism," for lack of a better name. (Perhaps "consequentialist anarchism" works better?)

Lees zeke de hele post hier.

Mijn punt hierop zou zijn dat ik inderdaad ook een mengeling geef van (Neo-*)Hayekiaanse en Rothbardiaanse argumenten. Ik benadruk (tegenwoordig) vooral de ondernemende, gedecentraliseerde rol van handelingen, ideëen, organisaties, etc. (En de link tussen al die zaken.) Dat zou mij dus in het 'Hayekiaans' paradigma zetten; terwijl ik anarchist ben geworden vanuit Rothbardiaanse hoek. Het is geen geheim dat ik enkele nuances heb bij het Rothbardiaanse kader - en vooral de link tussen het 'libertarisch wetboek' enerzijds en 'gedecentraliseerde, polycentische juridische structuren' anderzijds. Er is immers geen reden om aan te nemen dat dit noodzakelijkerwijze compleet 'The Ethics of Liberty' zal volgen. Zoals ik onlans poste op het Mises forum: (let niet op de spelfouten)

(...) there is a need for rules to govern interaction. These laws will evolve over time, influenced by the way people think on what is justified and what is not. I can imagine in anarchy there evolving rules that are non-libertarian (as it has happen in the past), but in general: anarchy tends to more property oriented and more respectfull for human liberty then always the relevant alternative of government. (Even in contemporary Somalia: the anarchy there is favours human libery more then the previous system of government. This is not the say that, from a libertarian perspective, there are grave problems in Somalia.)

en

Again: to be an anarchist is to say that we don't believe in aggressive violence against innocent people - I think you and 'the anarchists' share thát concern. What you are saying is: I'm afraid anarchy will lead to a lot of violence. And this may or may not happen: that is true. But you have to ask yourself 2 questions. Questions I can't answer for you. First of all: does a state of anarchy - like the average anarchist sees it - tend to reduce violence or enlarge it, _given_ the way people think in what quantity and for what purpose violence is justified? My answer is: yes, it does. Given how people think about violence and when it should and should not be used: I think an anarchist system will produce less of it than a statist system. Second question: obviously the assumption 'a given state of views concerning violence' is an assumption witch, in the long run, is untenable: views change. But what kind of system will tend to have a more positive effect on what constitutes justified violence: anarchy or a state? Again: my answer is that in anarchy, the changes are higher that this view will be more peaceful than in a state. If all else fails - custom, mores, etc. - just for the simple fact that violence costs money and if you have to pay for it, you'll tend to use less of it. (I'm not saying that the homo oeconomicus assumption is the best one. I would prefer the case being made on empathy, sympathy, custom, etc. but after all of this, the simple fact that it is often very costly to use violence, will tend to reduce it as well. That is one of the reasons I'm an anarchist. People don't need centralized institutions to govern their affairs. Absence of coercive, centralized institutions doesn't mean a violent war of all against all - history proves this over and over again. (Not that 'anarchy = peaceful', but anarchist societies tend to be more peaceful then their statist counterparts - given relative the same background.)

Zoals ik op andere momenten al heb beargumenteerd (zoals in een presentatie voor enkele anarchistische peers), is het punt dat er een verschil is tussen 'anarchie' enerzijds en 'anarcho-kapitalistische anarchie' anderzijds. (Zoals ik hier beargumenteer - albij oppervlakkig op het einde - is het voor mij duidelijk dat alleen in een situatie van anarchie het liberalisme een oprechte ideologie kan zijn. Ik begin meer en meer het concept 'overheid' en 'staat' als een historisch accident de parcours te zien; maar daarover moet ik toch meer geschiedenis kennen om (1) te weten of dit wel waar is en (2) indien het waar is: het argument hard te maken.)

Anarchie is een situatie waarbij de hoofdzakelijke structuren van governance (breed genomen) niet steunen op de iniatie van geweld voor hun middelen om deze governance uit te voeren, i.e. ze geraken vrijwillig aan hun middelen, er zijn exit-opties, etc. Dat betekent niet dat er, bijvoorbeeld, rechtsregels kunnen zijn die positieve rechten toebedelen aan individuen, die ze kunnen afdwingen (met de dreiging van ex post juridische dreiging indien men niet gehoorzaamd.) 'k denk maar aan het verhaal van het verdrinkend individu en het weigeren hulp te geven aan dat individu. (Als ik me niet vergis is in de hedendaagse juridische wereld het weigeren van hulp in zo'n geval niet strafbaar.) Het is niet zo moeilijk om andere rechtsregels te verzinnen die een onderdeel zouden zijn van 'positieve rechten' - en dus quod non zijn in de strikt anarcho-kapitalistische literatuur - maar die wel zouden kunnen optreden in een staat van anarchie, simpelweg omdat de meeste mensen dit rechtvaardig vinden.

Hier ga ik het bij laten.

Update: waarom staat er een * bij 'neo-hayekiaan'? Wel; het is in de mode om 'neo' bij alles te voeren dat op een relevante wijze veranderd is. Niet dat ik die mode wil aanmoedigen, maar het is wel om aan te duiden dat er (mijn inziens) wel wat relevante verschillen zijn tussen het Hayekiaans paradigma qua Hayek en zijn bijeen geschreven literatuur enerzijds en de 'moderne' Hayekiaanse denkers. Mede door het feit dat de meeste die zich vandaag de dag Hayekiaan noemen - enfin; van de auteurs die ik regelmatig lees toch - meer aan de anarchistische kant zitten van het politiek-ideologische spectrum. Maar ik heb er geen enkel probleem mee om ze simpelweg 'Hayekiaan' te noemen - het prefix 'neo' doet meer kwaad dan goed - omdat ze in die traditie zitten en simpelweg het Hayekiaans paradigma hebben verfijnd. (Iemand zoals Sandefur (Check mijn blogposts hier, hier en hier voor de discussie van Sandefur en anderen over het Hayekiaans concept van spontane orde. Maar ook Hasnas (hier) over Law, Legislation & Liberty.)

En nu laat ik het hier echt bij.