Over het concept van vrije meningsuiting is er al veel geschreven, vooral over de 'limieten' daarvan. Waar ik het vandaag over wil hebben, is het punt van 'aanzetten tot geweld'. Er zijn er sommigen die beweren dat de vrijheid van meningsuiting 'absoluut' is, zelfs als het aanzet tot geweld.
Een kleine analogie kan dit het best verduidelijken. Een mafiabaas - die in zijn leven nog nooit iemand heeft vermoord - zou veroordeeld hebben simpelweg omdat hij de baas was in een organisatie die regelmatig mensen doodt. De reden hiervoor is de relatie tussen het doden van de mensen en het bevel van de mafiabaas wordt aanvaard als medeplichtigheid aan moord.
Op analoge wijze zijn er redenen om iemand die doelmatig aanzet tot geweld (zoals bij een betoging) te vervolgen. De relatie is analoog. De 'vrijheid van meningsuiting' heeft geen grenzen, onderdeel zijn van een geweld en de uitvoering daarvan is echter geen 'vrijheid van meningsuiting'.
De essentie van het punt is om te begrijpen dat menselijke relaties niet te herleiden zijn naar objectieve-materiele omstandigheden, maar naar menselijke handelingen, relaties, verhoudingen, etc.
Een kleine analogie kan dit het best verduidelijken. Een mafiabaas - die in zijn leven nog nooit iemand heeft vermoord - zou veroordeeld hebben simpelweg omdat hij de baas was in een organisatie die regelmatig mensen doodt. De reden hiervoor is de relatie tussen het doden van de mensen en het bevel van de mafiabaas wordt aanvaard als medeplichtigheid aan moord.
Op analoge wijze zijn er redenen om iemand die doelmatig aanzet tot geweld (zoals bij een betoging) te vervolgen. De relatie is analoog. De 'vrijheid van meningsuiting' heeft geen grenzen, onderdeel zijn van een geweld en de uitvoering daarvan is echter geen 'vrijheid van meningsuiting'.
De essentie van het punt is om te begrijpen dat menselijke relaties niet te herleiden zijn naar objectieve-materiele omstandigheden, maar naar menselijke handelingen, relaties, verhoudingen, etc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten